Grote streamingdiensten moeten vanaf 1 januari 5 procent van hun jaaromzet investeren in Nederlandse films en series. Dat meldde Nu.nl onlangs. De nieuwe wet geldt voor streamingdiensten die in Nederland jaarlijks meer dan 10 miljoen euro omzetten, zoals Netflix, Disney+ en Amazon Prime. Ik kreeg er vragen over: mag een land dat zo dicteren?

Het is zeker geen unieke nieuwe Nederlandse regel, dat je als contentproducent voorgeschreven krijgt dat een deel van je producties Nederlandstalig moeten zijn. Juridisch is een vergelijkbare constructie terug te vinden in de Audiovisuele Media Richtlijn die een percentage van maar liefst 30% voorschrijft:

De lidstaten zorgen ervoor dat onder hun bevoegdheid vallende aanbieders van audiovisuele mediadiensten op aanvraag een aandeel van ten minste 30 % aan Europese producties opnemen in hun catalogi en dat die producties aandacht krijgen.

Het kost enige moeite maar vrijwel alle grote platforms nemen dit zeer serieus, mede vanwege concurrentie-overwegingen:

The study argues that the increase in European titles available on streamers is due to “regulatory pressure in boosting the acquisition and production of European film and TV,” as well as the fact that global players are now competing directly with local and regional players for commissioned content. It can also be noted that streamers and broadcasters have started collaborating on ambitious series in key markets.

Maar hoe kun je een partij zo concreet verplichten om producties op een bepaalde plek te produceren? Dat lijkt te botsen met de ondernemers- en uitingsvrijheden: als onderneming bepaal ik zelf wel wat ik produceer, in welke taal en op welke plek ter wereld.

Alleen, die vrijheden zijn niet onbeperkt. De uitingsvrijheid mag bijvoorbeeld worden ingeperkt als dat noodzakelijk is om andermans rechten te beschermen (zoals bij smaadwetgeving of de AVG). Hier gaat het om een wat abstracter begrip, namelijk de pluriformiteit van het media-aanbod: het is maatschappelijk zeer wenselijk dat er mediaproducties uit Europa komen en niet alléén maar uit Hollywood, zeg maar. En gezien de machtsposities van deze productiemaatschappijen is het dan redelijk om ze zo’n verplichting op te leggen.

Arnoud